ย้อนไปเมื่อพฤหัสก่อน ฝนตก รถติด นั่งอยู่บน Taxi เหลือเวลาอีก 15 นาทีจะประชุมแล้ว จะทำยังไงดีละเหวย … สุดท้ายก็ลงเดิน เหลือ 5 นาที ขึ้นสะพานลอย ขึ้นลิฟต์ เข้าห้องประชุม … ไม่!!! แวะซื้อ ไก่ป๊อปซี๊ดก่อน ก็อยากกินนะ

พูดแล้วจะหาว่าโฆษณา ตั้งแต่ทำเจ้าแคมเปญไก่ป๊อปมานี่ บริโภครวมไปทั้งสิ้น 7 กล่องแล้ว … จากที่ซื้อทีละกล่อง ช่วงหลัง ซื้อครั้งละ 2 กล่อง ใจจริง อยากจะให้มันกลายเป็นเมนูถาวรไปเลย … ก็มันเล่นรวมเอาสองอย่างที่ชอบกินเข้าไว้ด้วยกัน หนึ่งคือไก่ป๊อป และสองคือรสชาติเผ็ด แบบวิงซ์แซ่บ เรียกว่าไม่อยากให้ถอดจากเมนูเลย ให้มันมีขายยังงี้ตลอดไปได้มะ … แล้วก็เลยนึกได้ว่า นอกจากความอร่อยตามที่ชอบแล้ว เจ้าไก่ที่ว่า ถูกนับเป็นหนึ่งในความสุข จำพวก ความสุขเล็กๆน้อยๆ ไปเรียบร้อยซะแล้ว

Link นี้ คือครั้งแรกที่เขียนเรื่องความสุขเล็กๆ น้อยๆ (เป็น post แรกใน space นี้เลยนะ)

http://siwatc.spaces.live.com/blog/cns!FAF44BBAB4921FFF!134.entry

คืนนี้ก็เลยได้ฤกษ์ revisit เจ้าความสุขเล็กๆน้อยๆ อย่างที่ว่ากันอีกสักครั้ง

เรายังมีความสุขกับการกินหมีเกี๊ยวในซอยทุกเช้าเหมือนเดิม (รวมทั้งเช้านี้ด้วย) เพราะเปิดโอกาสให้เราได้สัมผัสความ “บ้านๆ” ในชุมชนบ้านเรา วันนี้นั่งกินอยู่ มีป้าสองคนเดินออกมา ตะโกนเรียกมอเตอร์ไซค์สองคัน พี่ๆที่วิน ตะโกนสวนไปว่า “มีรถอยู่สามคัน ให้ไปหมดเลยมั้ยล่ะป้า” … แล้วก็โดนป้าแกด่าสวนมาเข้าให้ เสร็จแล้วทั้งวินทั้งป้าก็หัวเราะ …. ภาพแบบนี้แหล่ะ ความสุขเล็กๆน้อยๆ ของเรา

เมื่อวานไปโลตัส เจอเจ้า Captiva จอดโชว์อยู่ เดินไปลูบๆคลำๆ แล้วก็เกิด imagination ไอ่รถแบบตรวจการณ์เนี่ย เคยไปลองนั่งตามโชว์รูม นั่งทีไร เคลิ้มทุกที นึกถึงถ้าได้ขี่คงโก้พิลึก … (ระหว่างตัวอักษรนี้กับตัวก่อนหน้า ห่างกัน 5 นาที เพราะมัวไป download catalog จากเว็บ Chevrolet อยู่) …  เสร็จแล้วเราก็กลับมานั่งอมยิ้มเวลานึกถึงรถ นี่แหล่ะความสุขเล็กๆน้อยๆ … แม้จะไม่ได้ซื้อ … ตอน Mazda 3 ก็เป็นงี้ทีแล้วล่ะ

ซื้อไก่ย่าง + เครื่องในมาให้กิมจิกิน … ใช่ ความสุขเล็กๆน้อยๆ

ร้องเพลงในรถ … ตอนนี้เหมือนจะกลายสภาพจากความสุขๆเล็กๆน้อยๆ มาเป็นความสุขแบบ routine + ความต้องการเอาชนะตัวเอง … ชักจะแยกไม่ออกแล้ว ว่าตอนนี้ทุกวันอาทิตย์ เราไปเรียนร้องเพลง หรือไปเล่นกีฬากันแน่?

เอาเถอะ ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็แล้วแต่ การร้องเพลงก็กลายเป็นความสุขแบบกำหนดได้เองสะแล้ว

ไม่แน่นะ เราอาจจะอายุยืนขึ้นเพราะการร้องเพลง แม้ว่าเราจะกิน Mc วันละสองมื้อก็เถอะ (อีกมื้อกิน เบอร์เกอร์คิง!!!)

ความสุขเล็กๆ น้อยๆ

หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ระหว่างรถติดบนทางด่วน ผมเพิ่งได้อ่านบทความเรื่อง ผู้บริหารกับความเครียด จากหนังสือพิมพ์ธุรกิจฉบับหนึ่ง อ่านแล้วก็คล้อยตามว่าปัจจุบันเรามีความเครียดมากขึ้นทุกที โดยเฉพาะในเรื่องหน้าที่การงาน จึงไม่น่าแปลกใจคนเราต่างหันไปหากิจกรรมเพื่อผ่อนคลาย ทั้งการหันเข้าหาธรรมชาติ การบำบัดต่างๆ สปา รวมถึงการผ่อนคลายอารมณ์ผ่านการใช้จ่ายด้านการบันเทิงที่มากขึ้น

ผู้คนในยุคสมัยนี้ ต่างตั้งหน้าตั้งตาหาเงินหาทองกันหน้าดำคร่ำเครียด เพื่อให้เพียงพอกับชีวิตความเป็นอยู่ที่สุขสบาย และต้องมีเหลือพอไปใช้จ่ายเพื่อสร้างความสุขอย่างที่ว่า ผมเองก็ตกอยู่ในวังวนนี้ด้วยเช่นกัน

แต่อาจยังโชคดีที่ผมมีเคล็ดลับ ซึ่งผมเรียกว่า “ความสุขเล็กๆ น้อยๆ” ที่ใช้ผ่อนคลาย สร้างกำลังใจให้กับตัวเองตลอดมา จึงอยากนำมาฝาก เผื่อจะเป็นประโยชน์กับท่านบ้าง

กรำงานมาจนดึก จอดรถกินข้าวขาหมูข้างทาง กินไปฟังคนขับสามล้อคุยกันเรื่องการเมืองบ้าง เรื่องมวยบ้าง เปลี่ยนบรรยากาศ … ตื่นเช้ามาไม่ล้างหน้าแปรงฟัน เดินไปปากซอยนั่งกินบะหมี่เกี๊ยว ดูเด็กๆเดินไปโรงเรียน นึกถึงอดีต … นอนเล่น ยิ้มให้กับใบไม้ที่หล่นลงมาใส่หัวเราบ้าง หรือไปตีลังกาเล่นในน้ำทะเล … ให้รางวัลตัวเองโดยการซื้อของเล่นที่ตอนเด็กๆ เคยเล่นมาชื่นชม … นั่งรถเมล์เล่น รับลม แดด และควันพิษแบบบางๆ ตอนที่รถไม่ติด …ลองสั่งอะไรแปลกๆที่ไม่เคยกินในเมนู … คุยกับแท๊กซี่ … 

อะไรก็ได้ครับ เล็กๆน้อยๆ แบบที่เป็นของเราคนเดียว แม้ไม่ได้ค้นหา แต่ก็ได้เจอ รู้สึกโดยบังเอิญ เมื่อเจอความสุขเล็กๆ น้อยๆ อย่างที่ว่าแล้ว ก็ได้ยิ้ม สบายใจ และเข้าใจว่าเราก็โชคดีแล้วที่มีชีวิตอยู่ และมีโอกาสในการใช้ชีวิตที่เหลือต่อไปให้คุ้มค่า … ผมว่า มันเวิร์ค นะ

(คัดลอกจาก บทเปิดใจกรรมการสมาคมผู้ดูแลเว็บไทย หนังสือรายงานประจำปี 2547 – เขียนเมื่อ 30 ส.ค. 48)